Laatst was er weer zo’n dag: opstaan met het gevoel dat Badr Hari mijn hersenen als stootkussen heeft gebruikt, gepaard met een onbestemde aandrang om de bitterballen van gisteravond uit te kotsen. Tijdens het tellen van de witte tegeltjes in de douche maak ik de rekening op. Een geslaagde avond, maar het lichaam kan de klap niet meer zo opvangen als het ooit deed. De beste remedie voor zo’n penibele en brakkige toestand is te vinden in afleiding. En waar beter afleiding te vinden dan in de straten van Groningen? Zeker nu de nieuwe aanwas van grasgroene studentjes de stad binnendruppelt en het stadshart weer begint te kloppen.
Met een samenzweerderige grijns brabbelt hij iets over de lengte van vrouwenrokken
Een te warme en te volle bus (kotsneigingen) brengt me naar halte Zuiderdiep, waar de stadswandeling kan beginnen bij de ‘fraaiste’ winkelstraat van Groningen, de Folkingestraat. Een steeg van ruwweg 400 meter waar dagelijks de meest kleurrijke figuren passeren. De Riepeverkoper op de hoek voelt zich nooit te verlegen voor een praatje. Met een samenzweerderige grijns brabbelt hij iets over de lengte van vrouwenrokken. Als ik doorloop besef ik dat ik hem nog nooit een krant heb zien verkopen. Vieze kerel, maar toch een mooi figuur.
Alsch je naar links und rechts kijkt sie je unsere hoeren
Even verder tref ik een groep scholieren die een stadstour volgt. Zoals het goede pubers betaamt doen ze hun stinkende best om zo ongeïnteresseerd mogelijk weg te kijken. De tourgids, een gezette vrouw met bleekgeverfd sliertjeshaar legt in een vet Duits accent uit wat Nieuwstad is.
‘Alsch je naar links und rechts kijkt sie je unsere hoeren.’
Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Gegiechel stijgt op en een paar jongens stoten elkaar aan en proberen voorbij de gordijntjes te loeren. Aan het einde van de steeg staat een oriëntaalse op hoge hakken in haar badjas een sigaret te roken. Als ze de jongens ziet wijzen, gooit ze haar badjas open, steekt haar middelvinger op, drukt met haar hak de sigaret uit en verdwijnt in haar hokje.
Je kunt natuurlijk ook oude pizzadozen in de blender gooien
De jongens kijken even met open mond en glazige ogen voor zich uit en barstten dan in lachen uit. De tourgids klakt bestraffend met haar tong.
‘Alsch jullie niet goed autkijk’n beland’n joelie hier self auch!’
Gelukkig heeft ze gedacht aan een moralistische boodschap, al lijkt het er niet erg op alsof de jongens er lering uit trekken.
Een tip voor alle nieuwe studenten die binnenkort te kampen krijgen met perioden van brakheid en katers: zorg ervoor dat je je eigen manier van jezelf afleiden weet te vinden. Bij mij werken markante figuren altijd uitstekend. Maar je kunt ook oude pizzadozen in de blender gooien, of je collectie Donald Ducks tellen. Het zijn maar ideetjes. Whatever floats your boat.
