De Olympische Winterspelen zijn weer achter de rug. Ik vond het geweldig! Twee weken lang sport kijken. Het begon met een enorm kitcherige doch vermakelijke openingsceremonie. Er kwamen sporten voorbij die ik nog nooit had gezien. Skeleton.
Via twitter kon ik bijhouden hoe het ervoor stond als ik het spektakel niet live kon volgen. Dat was niet moeilijk, want het was #OS14 voor en #OS14 na. Alle uitslagen, tussenstanden en ook de foto’s van Ireen Wüst hield ik bij. De atleten zaten in Sotsji in de zogenaamde Bubble. Om in die luchtbel te komen was er een strenge controle, maar als je eenmaal binnen was, kon je makkelijk van het ene stadion naar het andere.
Er was nóg een Sotsji Bubble, namelijk die waarin de media zich ophielden. Ander nieuws dan #OS14 was er nauwelijks. Pussy Riot kwam voorbij en een Deense giraffe, maar het bleef beperkt. Niet dat er verder niks gebeurde, integendeel, maar het drong niet door in de Bubble.
Het gaat om perspectief. In jaar-1 kregen we tekenles en daar werd uitgebreid gesproken over het verdwijnpunt, de horizon, et cetera. Wat dichtbij staat teken je groot, wat verder weg zet je er klein op, en alles naar het verdwijnpunt toe.
Met de berichtgeving gedurende de Olympische Spelen lijkt het net zo te werken. Heel dichtbij staat een gigantisch groot nieuwsblok over De Spelen en soms kun je daar even omheen kijken en staat er nog iets in de buurt van het verdwijnpunt.
In Kiev brak de pleuris uit. Protesten dag en nacht. Er zijn vele doden en gewonden. President Viktor Janoekovitsj is inmiddels gevlucht, maar hij weigert af te treden. Dus werd ie afgezet. Joelia Timosjenko, de blondevlechtenmevrouw, is vrijgelaten en werd onthaald als heldin. Maar er zijn ook tegengeluiden. Op 25 mei zijn er verkiezingen, het is allemaal nog in volle gang.
Ook kwam er een VN-rapport naar buiten over de praktijken in Noord-Korea. Berichten over strafkampen, mishandeling, moord en verkrachting. Het mag geen genocide worden genoemd omdat het niet precies voldoet aan de definitie, maar laten we wel wezen, dat is demagogisch gekonkel. De vergelijking met de nazikampen wordt veelvuldig gemaakt. China weigert mee te werken aan een onderzoek. En eventueel ingrijpen door de VN wordt moeilijk omdat China vetorecht heeft in de VN-veiligheidsraad.
De Olympische Spelen zijn een interessant sportevenement, maar moeten daardoor andere gebeurtenissen verdwijnen achter de horizon?
Derdejaars Theatervormgeving Marie van Linschoten schrijft iedere week een column over leven en werk van een student aan Academie Minerva.
