Koffie is de brandstof voor de vroege ochtend, de late middag en sowieso elk moment dat je even stoom wilt afblazen. Met andere woorden: een must. Maar waar haal je het beste bakkie troost op Zernike?
Kijk wat een chille schuimlaag! Ik wijs naar het kartonnen bekertje van de DeliMarché. Dit moet wel de beste koffie van de campus zijn. Hoofdredacteur Chris haalt zijn schouders op.
‘Ik weet het zo net nog niet. Deze cappuccino vind ik persoonlijk minder lekker dan die bij het koffiebarretje twintig stappen verderop.’
Is er een koffiebar op honderd meter van de DeliMarché? ‘Ja, man. Er zijn heel veel plekken waar je goeie koffie kunt halen op de campus. Ieder gebouw heeft sowieso een kantine met een wat luxer apparaat’, zegt de opdrachtgever veelbetekenend. Waar is dan de beste koffie?, vraag ik hem af.
‘Geen idee. Misschien moet je ze gaan testen.’ Challenge accepted!
Criteria
Koffie testen, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want waarin is een niet getrainde leek geïnteresseerd? De branding, het zuurtje, de bitterheid? Nope! Het moet gewoon lekker smaken, een goede kick geven en goed donker zijn. Zwarte koffie is zwart en niet bruin, zoals de meuk die uit de smerige automaat komt.
Dat wordt ook gelijk mijn uitgangspunt: een drie op de schaal van één tot tien is de waardering voor waterige automaatkoffie. Wat scoren de luxe-varianten die je bij de koffiebarretjes op de Zernike Campus haalt? De testcriteria waarop ik beoordeel zijn: smaak, kick, romigheid van de cappuccino en de donkerte van de normale koffie.
DeliMarché
‘Je moet wel opschieten, want volgende week is het krokusvakantie en dan zijn de meeste koffiebarretjes dicht’, laat de hoofdredacteur weten in een appje. Kom je mee testen dan?
‘Maar natuurlijk!’
Zo start onze zoektocht, in de DeliMarché in de Van OlstToren. De zwarte motor wordt getapt uit een luxe automaat. We zijn het snele eens over de americano, de normale koffie. Lekkerder dan automatenmeuk, maar zeker niet bijzonder. Over de cappuccino zijn de meningen verdeeld. We proeven, ruiken, smakken. Allemaal in de hoop om een extra vleugje romigheid op te vangen. Voor mij volstaat het, voor Chris niet helemaal.
Koffie: 6,3
Cappuccino: 7,8
Espresso&Zo
Raar eigenlijk, dat eenzelfde bedrijf een koffiezaakje honderd meter naast haar andere zaak opent. Hier moeten we toch even het fijne van afweten. Het eerste wat opvalt in Espresso&Zo is dat de koffie uit een echte espressomachine komt. Hier komen dus barista-skills aan te pas. De dame achter de bar, op haar naambordje staat Leonie, moet lachen als ze ons ziet.
‘Zijn jullie niet net bij de andere bar geweest?’
Wij knikken en leggen uit dat dit een test is. En nu we het er toch over hebben. Hoe zit dat nou precies met deze rare concurrentie?
Ze moet weer lachen, wrijft even in haar handen en begint een korte lezing over het verschil tussen de koffie die hier gemaakt wordt en wat we net geproefd hebben. Zo leren we in sneltreintempo dat de cappuccino bij DeliMarché gemaakt wordt met halfvolle melk. Het apparaat van Espresso&Zo is zo afgesteld dat het de perfecte schuimlaag maakt. Bovendien houdt het de melk koud, want melk schuimt alleen goed onder een bepaalde temperatuur.
Tijd om te proeven. De koffie is donker van smaak, lekker bitter. De kick is meteen (na een paar slokken) merkbaar. Beide krijgen we een rilling over onze ruggengraat. Bij de cappuccino verschillen onze meningen weer. Ik mis de dikkere laag schuim, Chris geniet van de wat romigere afdronk.
Koffie: 8,2
Cappuccino: 8
Espressobar Heymansgebouw
‘Heb jij het ook zo warm?’ Een beetje tandenknarsend lopen we de koffiebar uit. Even frisse lucht scheppen. De volgende stop is het Heymansgebouw van de Rijksuniversiteit. Daar hebben ze een echte espressobar en we zijn razend benieuwd.
De wandeling doet ons goed, maar de koffie had niet gehoeven. De naam Espressobar is ook zeker onterecht. Twee niet goed afgestelde automaten zorgen voor een cappuccino met piepschuim. Er komt nauwelijks koffie doorheen. Als het er dan eindelijk door is, brandt het hete vloeistof je mond. Romigheid? Niet hier.
Koffie: 6,5
Cappuccino: 6
Appie to Go
Teleurgesteld stuiteren we het Heymansgebouw uit.
‘Ik kan niet veel meer hebben’, klinkt het naast me.
Ik snap mijn partner in crime wel. Onze handjes zijn net niet klam van het zweet. Laatste stop van de dag: Appie to Go onder de Bernoulliborg. De verwachtingen zijn na de Espressobar goed bijgesteld. Vooral wanneer de apparaten van de grootgrutter ons bekend voorkomen. We worden aangenaam verrast. Lekker romige schuimlaag en redelijk sterke koffie. Niet de beste van de dag, maar zeker wel een goede nummer twee tot nu toe.
Koffie: 7,3
Cappuccino: 7
Sportcafé Aclo
Dag twee staat voor de deur. Nieuwe ronde, nieuwe kansen én een nieuw jurylid. Ik heb de hoofdredacteur ingeruild voor fotograaf Jasper Bolderdijk. Een koffieleek met een verfijnde smaak op het gebied van het zwarte goedje.
De aftrap bij het sportcafé van de Aclo. O, wat is dit een goed begin. Net als bij Espresso&Zo komt de koffie uit een echte machine. De melk voor de cappuccino wordt handmatig geschuimd en dat proef je zeker. Lekker dikkige laag en een donker, bittere smaak.
Koffie: 8
Cappuccino: 8,7
Energy Academy & Kantine Sportcentrum Willem-Alexander
We besluiten onze test met nog twee koffiespots waar we heel kort en duidelijk over kunnen zijn. In vergelijking met automatenmeuk kon het zeker wel minder, maar voor de rest zou een echte Groninger hoofdschuddend zeggen: Nait te best, mien jong!
Koffie: 5,7
Cappuccino: 6
Topdrie beste koffie
1 Espresso&Zo
2 Sportcafé Aclo
3 Appie to Go
Topdrie beste cappuccino
1 Sportcafé Aclo
2 Espresso&Zo
3 DeliMarché
Foto’s: Jasper Bolderdijk
