Groningen is best wel een grote stad. Levendig, ook. Eén van de grootste voordelen van in de stad wonen is dat je altijd ergens wel iets kunt doen. Toen ik nog in een klein dorpje woonde, waren er vaak momenten dat er niks te doen was. Sterker nog, de jaarlijkse kermis was het enige moment waarop er wél iets te doen was. Begrijp me niet verkeerd, ik genoot van het enige evenement in het dorpje dat bijna niemand kent (Tynaarlo), maar de levendigheid van de stad is toch wel mijn favoriete ding. Er is altijd wel iets te beleven en altijd wel iemand die mee wil. Tot deze week leek verveling verleden tijd. Toen kwam daar het moment dat mijn hersenen het opgaven en de stad leek stil te vallen. Ik moest een date verzinnen.
Kan iemand me vertellen hoe je deze dingen doet?
Waarom vind ik dit zo moeilijk? Natuurlijk kan ik wel denken aan dingen zoals koffie drinken of naar de film gaan, maar daarna gaan mijn hersenen een beetje stuk. Alsof ik ineens geen idee meer heb. Wat is leuk om te doen? Originaliteit is dood en m’n grote levendige stad verandert ineens in dat kleine dorpje van vroeger. Wat ik kan doen is een groot mysterie geworden en de oplossing is verder weg dan ooit. Waar Facebook je normaal gesproken dood gooit met evenementen bij jou in de buurt, is het grootste feest dat ik tegenkom ineens Linda’s 15-e verjaardag. Geen flauw idee wie Linda is.
Kan iemand me vertellen hoe je deze dingen doet? Ik geloof graag dat romantiek niet dood is en dat ik ergens in mijn lichaam toch wel een klein beetje meer creativiteit heb. Misschien zit de dorpsmentaliteit stiekem toch ergens binnen in mij, maar van dat idee word ik ook niet heel gelukkig.
Dan maar koekjes bakken ofzo. Mensen zeggen dat liefde door de maag gaat.
