In Groningen gebeuren vreemde dingen, dat weet iedereen, maar het mag best even worden verduidelijkt. Zo hebben ze er serviceflats. Dat klinkt niet erg hoopvol en daar is ook geen enkele reden voor. In een serviceflat wonen bejaarden, maar hoe oud ze ook zijn, niemand noemt de oude beestjes tegenwoordig nog bij die naam. Ouden van dagen dan? Nee, die term is ook uit de tijd. Het zijn senioren (wat weer de vraag oproept hoe men voetbalspelers van boven de achttien voortaan aanduidt).
In Grunn laatnn de senioornn zich nait ringeloornn
Dat de directeur van één van die serviceflats Berend Lugies heet doet de zaak zeker geen goed, maar oké, het is Groningen. Om de aan zijn zorg toevertrouwde senioren te voederen heeft Berend Lugies ZINN ingehuurd. Die ennen op het eind van ZINN zijn ook weer typisch Gronings (zo duiden oer-Groningers hun geliefde stad en provincie aan met Grunn). Senioornn voedernn inn Grunn? Niemand die hier ten noordenn van Glimmenn raar van opkijkt.
Maar die senioornn laten zich niet ringeloornn. ZINN serveert op tropische dagen nog weleens typisch Groningse maaltijden als kapucijners met spek (in Groningen noemt men dit maaltje na het prakken stopvaarf, stopverf), maar verder is het alle daagnn lauwe aardappelpuree, opgewarmde blikgroente en iets van vlees met zakjesjus. Met name dat laatste schijnt ergernis op te wekken.
Afijn, de senioorn wildnn echte zuu enn huurdnn ’nn andere voerboer in, De Jacobijn uit het nabij gelegen Haren (die noemt zich niet hip cateringbedrijf, maar gewoon maaltijdverzorging). Dit was weer niet naar ’t zinn van Lugies die een flatverbod uitvaardigde voor de nijvere Jacobijners, die zich gedwongen zagen om hun maaltijden af te leveren op de stoep vóór de serviceflat.
Na de slapeloze nachten over de Jacobijner revolte waren daar ineens doodsbedreigingen
Sinds die noodlottige dag daalden de opstandigste senioorn af om de verboden verklaarde driesterrendiners buiten op te halen en in hun armzalige onderkomens te verorberen (hoe heerlijk hun Jacobijner voedsel ook was, de wraak smaakte altijd nóg een beetje zoeter).
Totdat Berend Lugies ook daar weer lucht van kreeg en zijn schrikbewind zodanig opvoerde dat het een zaak van nationaal belang werd. Kamerleden struikelden over elkaar heen van al dan niet gespeelde verontwaardiging, pizzakoeriers trokken op hun bezorgbrommertjes naar de serviceflat om hun steun te betuigen en staatssecretarissen en ministers kregen slapeloze nachten van deze Jacobijner revolte. En zo waren daar ineens de doodsbedreigingen.
Doodsbedreigingen in Groningen. Grunn, daar gebeuren vreemde dingen, dat is nu wel duidelijk, hoop ik. Maar het kan nog gekker. Zo staat er al jaren precies dezelfde advertentie in het Dagblad van het Noorden (zo heet de krant officieel, maar iedereen houdt stug vast aan Nijsblaad).
Hoi mannen ik ben 59jr en zou regelmatig contact willen met een behaarde zakenman. Spreek wat in en ik bel je snel.
Allerlei vragen zoemen hierover rond. Wordt deze man of vrouw niet ouder? Is het wel dezelfde persoon? Waarom wil hijzij regelmatig contact? Wat is er zo spoedeisend? Waarom een zakenman? Waarom behaard? Wat is belangrijker: dat het een zakenman is of dat-ie behaard is? Heeft een behaarde zakenman een baard? Is hij dan een bebaarde zakenman?
En daarbij komt: wat kan één klein lettertje een groot verschil maken. Bij een behaarde zakenman denk je onwillekeurig aan een wild type. Een bedaarde zakenman is juist heel rustig en een bejaarde zakenman lijkt me ook al niet hyperactief. Een bedaarde, behaarde, bejaarde zakenman. Het zou me niet verbazen als hij z’n aardappelpuree met zakjeszuu probleemloos naar binnen werkt. Lugies of geen Lugies.
