Het leven is een aaneenschakeling van ervaringen die invloed uitoefenen op wie we zijn. Deze ervaringen geven vorm aan ons karakter en verweven zich met onze gedachten. Daarom is niemand dezelfde persoon als degene die hij gisteren was, net zoals je vandaag een klein beetje anders bent dan de mens die je morgen zult zijn. Toch is geen enkele ervaring zo teer en onslijtbaar in het hart als een eerste keer.
Het is heet, veel te heet. Honden slepen met de tong over de grond op zoek naar de genade van de schaduw, een ijsco bij de ijsboer smelt voordat je ’t wisselgeld kunt tellen. De eerste zomer van de eerste klas. Het is de leeftijd van het ontdekken. Om iets voor het eerst te ervaren.
Francis zegt dat fabrikanten een stofje aan sigaretten toevoeg waardoor je minder moet hoesten
De eerste keer biedt je een ervaring zonder enig referentiepunt, niks om je aan vast te klampen wanneer het mis dreigt te gaan. Dat gevoel kan zowel opwindend als angstaanjagend zijn en dat is precies wat het zo bijzonder maakt.
Francis liet me m’n eerste jointje roken. Francis was zo zwart als roet, en dat is hij vermoedelijk nog steeds. Hij is geboren op Aruba en trots op zijn afkomst. Wiet roken is onderdeel van mijn cultuur, zegt hij ernstig. Ik geloof hem.
‘Je kunt beter eerst een sigaret roken, dan hoef je straks minder te hoesten’, verzekert hij me. Na de eerste trek heb ik het gevoel dat mijn longen uit m’n borstkas willen springen om de rest van hun bestaan als voortvluchtige door te brengen. Na een paar moeizame trekken gaat het beter. Francis zegt dat dat komt door een stofje dat de fabrikanten aan sigaretten waardoor je minder moet hoesten.
‘Zo kun je meer sigaretten roken’, grinnikt hij.
De geur van het smeulende pakketje doet me kokhalzen
In één soepele beweging vouwt hij een joint. Hij duwt met z’n nagel een plukje tabak naar binnen en likt het geheel vast. Al snel hangt er een rookwolk voor zijn zweterige gezicht. Ik kijk m’n vriendje aan en overweeg wat ik zal doen. Zijn eerste joint rookte Francis nog niet zo lang geleden, maar hij doet alsof hij op een lange ervaring kan bogen.
‘Goeie shit, moet je doen.’
Zijn ogen kijken uitdagend in de mijne. De geur van het smeulende pakketje doet me kokhalzen, maar onder het mom van boys will be boys, én het motto voor alles een eerste keer neem ik een diepe hijs. Ik moet wel dertig minuten kotsend op de grond hebben gelegen. Ook voor het eerst. Francis klopt bemoedigend op mijn schouder.
