Op koude en gure winteravonden blijven zelfs de studenten binnen. Knus thuis ligt een Netflix-marathon voor de hand, maar zo’n avond leent zich ook perfect voor een oer-Hollands bordspelavondje. De hoogste tijd voor weer zo’n wetenschappelijk volkomen onverantwoorde HanzeMag-test.
Voor ons op tafel ontwaren we een toren van kartonnen dozen. Maar geen Risk of Monopoly. Nee, nieuwe gezichten staren ons aan: Escape Room the Game, Cards Against Humanity, en 30 Seconds.
We onderwerpen de bordspellen aan een test waarbij we letten op drie factoren: instapniveau, drankspelwaardigheid en de funfactor. Het instapniveau spreekt voor zich: leent het spel zich voor een avondje bordspel zonder dat er eerst een uur lang voorbereidingen moeten worden getroffen? Omdat we studenten zijn, kijken we hoe makkelijk het spellen zich laat omvormen tot een drankspel, de drankspelwaardigheid. De funfactor drukt de waarding uit voor het algehele plezier dat uit het spel te halen is. Gewapend met pen, papier en bier zitten de juryleden klaar, ernstig, licht gestrest en gespannen tot in de vezels.
Escape Room The Game
Het eerste spel dat op de pijnbank wordt gelegd, is er niet zomaar ééntje. Escape Room The Game van Identity Games is namelijk verkozen tot Speelgoed van het Jaar 2016. De verwachtingen zijn hooggespannen, ietwat zenuwachtig openen we de doos.
Het doel is simpel: ontsnap uit de room voordat de timer op nul staat. De uitvoering is iets gecompliceerder. Het lezen van de handleiding is essentieel. Tijdens het doorbladeren komt het eerste kritiekpuntje aan de oppervlakte. ‘Je kunt elke room maar één keer spelen’, roept Hugo verontwaardigd. ‘Spel van het Jaar? Meer het meest gierige spel ooit gemaakt. Je betaalt gemiddeld negen euro per uur om dit te spelen.’
Na twintig minuten studie kunnen we dan eindelijk beginnen. We storten ons op de eerste kamer: Prison Escape. De handleiding vertelt ons dat 75 procent van de spelers erin slaagt om de kamers binnen één uur te verlaten. Vol goede moed en een snuifje arrogantie beginnen we. Dapper als we zijn, stellen we dat we per persoon twee atjes trekken wanneer we de kamer niet op tijd uit weten te komen.
De frustratie krijgt de spelers in haar greep en al snel klinken verwijten over en weer
Al snel ontdekken we dat het niveau toch iets hoger ligt. Tijdens het ontcijferen van de eerste code lopen we vast. Het is niet duidelijk wat me moeten doen en de sfeer wordt grimmig. De frustratie krijgt de spelers in haar greep en al snel klinken verwijten over en weer. Het ontsnappen en uitvogelen van de kamers is vaak tergend, maar de kick wanneer het uiteindelijk lukt is ook niet mis.
Spelenderwijs komen we erachter dat het spel absoluut niet als drankspel kan dienen. Alle aandacht moet bij het spel zelf liggen en tijd voor drinken is er nauwelijks. Met pijn en moeite bereiken we de laatste kamer. Op de klok staan nog tien minuten. Krampachtig ontdekken we in acht minuten drie van de vier sleutels. In volle paniek proberen we willekeurige sleutels, maar niks mag baten. We verliezen kansloos en behoren tot de 25 procent losers. Verslagen atten we de biertjes. Met gedeukt ego wenden we ons tot het volgende spel.
Score: 5,8
30 Seconds
Na dit hersengekraak is het tijd voor iets luchtigers. Bij 30 Seconds, een partygame van 999 Games, strijden teams tegen elkaar. Het is de bedoeling dat één teamlid de vijf begrippen die op een kaartje staan omschrijft. De andere teamleden krijgen dertig seconden om zoveel mogelijk begrippen te raden. Een worp met een dobbelsteen en het aantal antwoorden bepalen hoeveel vakjes het team vooruit mag. De eerste die de finish bereikt, wint.
Na het drankspeldebacle van Escape Room besluiten we dit spel anders aan te pakken. Het aantal vakjes dat een team vooruit mag zetten, is ook het aantal ferme slokken dat de tegenstander moet nemen.
Hoe vreemder de omschrijvingen, hoe harder het gelach
Binnen de kortste keren ervaren we hoe goed 30 Seconds zich leent voor een alcoholische uitwerking. Aan de lopende band worden er glazen geledigd en gevuld. Het spel gaat in een heerlijk hoog tempo en beide teams strijden gepassioneerd voor de winst. De alcoholconsumptie begint steeds duidelijker vruchten af te werpen en het uitleggen van simpele begrippen wordt steeds moeilijker. Kees lalt over een cartoonserie met een muis en een rat, wat naderhand over Tom en Jerry blijkt te gaan. Ik tast in het duister na de troebele beschrijving die Hugo ten beste geeft: ‘Zo’n kutactrice die allemaal in van die kutfilms speelt.’ Hoe vreemder de omschrijvingen, hoe harder het gelach. 30 Seconds is een snel, hilarisch spel dat ook nog eens uitermate geschikt is als drankspel. Wat wil je nog meer?
Score: 8,3
Cards Against Humanity
Na tig bier belanden we bij het laatste bordspel aan, of beter gezegd: kaartspel. De regels zijn simpel. Iedere speler heeft tien kaarten in de hand met daarop verschillende woorden en zinnen. De Kaart Tsaar moet een zwarte kaart spelen waarop een vraag staat, of een leeg vakje. De andere spelers moeten een kaart neerleggen die een antwoord op de kaart geeft of een invulling van het lege vakje is. Diegene die het grappigste antwoord bedenkt, wint de ronde. Dit gaat door totdat iemand een kaart trekt waarop de tekst Make A Haiku prijkt.
De antwoorden die op de vragen gegeven kunnen worden, zijn in de gemiddelde sociale situatie zeer ongepast. Desondanks weet de jury het met hun morbide gevoel voor humor goed te waarderen. Vragen als The class field trip was completely ruined by… worden beantwoord met: an endless stream of diarrhea, German dungeon porn en a super soaker full of cat pee. Kees merkt treffend op dat het meest banale antwoord de grootste kans heeft om te winnen.
Cards Against Humanity (CAM) is vermoedelijk een prima drankspel. Een coherente uitspraak hierover kunnen we op deze testavond helaas niet doen, want de drank heeft onze gedachten beneveld, we zijn redelijk lam.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo hard gelachen heb
We begonnen CAM met de regel dat de winnaar één drankje mocht uitdelen, maar dat was na een paar rondes gedaan. ‘Op eigen kracht doortanken, nu’, verwoordde Maarten de mening van de jury doeltreffend, ‘we maken er géén stom drankspel van. Onze eer te na.’
Het spel excelleert in het creëren van plezier. Tientallen keren bulderen we om de bizarre antwoorden. Wanneer het einde in zicht is en iedereen zijn haiku moet maken, pinkt Stefan een laatste traan uit zijn ogen weg: ‘Dit is één van de leukste spellen ooit. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo hard gelachen heb.’
Score: 8,1
Gezelligheid kent geen tijd
Terwijl de laatste biertjes in een langzaam tempo soldaat worden gemaakt, raakt de jury verzeild in een korte nabespreking. Vroege herinneringen aan ganzenbord en Monopoly komen naar boven. De oer-Hollandse gezelligheid is nog steeds niet verloren gegaan. Hoewel de meningen over de spellen uiteenliepen, is de jury het over één ding roerend eens: een bordspelavondje, is een zeer aangenaam alternatief voor een Netflix- of game-avond.
Foto’s: Jasper Bolderdijk (c)
