Ho, ho, Dennis, honours is niet elitair

Verheugd waren wij over het feit dat er een heel stuk aan honours is gewijd. Verbaasd waren wij echter over de inhoud van dit stuk ‘Ho, ho, honours’, geschreven door Dennis Lutgert, dat op 31 mei op HanzeMag verscheen.

Dennis vertelt in zijn stuk een aantal onjuistheden over het Honours Talentprogramma (HTP). Zo vertelt hij dat studenten die op specifieke vakken niet hoog scoren, niet eens in aanmerking zouden komen voor het HTP. Daarnaast noemt hij het behalen van alle vakken in één jaar een vereiste. Beiden punten zijn nooit voorwaarden geweest voor toelating tot ons programma. Verderop in zijn verhaal beschrijft Dennis hoe mensen die geen hoge cijfers halen, in een sollicitatiebrief moeten kunnen omschrijven waarom ze zichzelf geschikt achten voor deelname aan honours. Dit klopt als een bus. Echter, studenten die wel hoge cijfers halen, hebben exact dezelfde plicht. Er wordt tijdens de selectieprocedure altijd gevraagd naar je motivatie om je bij het honoursprogramma aan te sluiten. Is deze niet toereikend, dan zul je niet toegelaten worden, zelfs niet met alleen maar tienen op je cijferlijst.

Wanneer een student goede resultaten haalt, zal hij/zij hoogstwaarschijnlijk meer tijd hebben om aan andere activiteiten te besteden

Hoewel de motivatie altijd leidend is binnen de selectieprocedure, wordt er inderdaad wel naar studieresultaten gekeken. De cijfers zijn een indicatie voor het wel of niet aankunnen van iets extra’s naast het reguliere programma. Immers, wanneer een student goede resultaten haalt, zal hij/zij hoogstwaarschijnlijk meer tijd hebben om aan andere activiteiten te besteden, zoals het HTP. Dit is wel degelijk van belang, want het HTP kost – net als vele andere dingen –  tijd.

Binnen honours leren we bijvoorbeeld om een vraagstuk vanuit verschillende perspectieven te benaderen. Daarom willen we Dennis – ondanks de onjuistheden in het stuk – toch bedanken voor het delen van zijn perspectief op honours binnen de Hanze. Grappig hoe dat zo kan verschillen van hoe wij honours ervaren. En met ‘wij’ bedoelen we honoursstudenten, die ultra-intelligente leerlingen, dé elite van de Hanzehogeschool. Maar zoals waarschijnlijk al doorschemert, zien wij dat totaal anders. Graag zouden we ook ons perspectief op honours willen delen.

Wat is er elitair aan erkenning voor studenten die extra uitdaging zoeken?

Allereerst rijst bij ons de vraag: Wat is er elitair aan erkenning voor studenten die extra uitdaging zoeken, studenten die erg veel tijd en moeite stoppen in projecten die zij naast het reguliere curriculum doen? Zou iedereen dezelfde erkenning moeten krijgen, terwijl de één deze extra’s wel doet en de ander niet?

Het honoursprogramma is voor veel studenten niet alleen een extra uitdaging, maar ook een manier om je passies en interesses te vinden en verder te ontwikkelen. Zo heb ik (Mees) voor het HTP een project aangenomen dat zich toespitste op intercultureel contact met Syrische vluchtelingen. Dankzij dit eerste project ben ik daarna op dit onderwerp stage gaan lopen en nu ook (bijna) op dit onderwerp afgestudeerd. Ik weet niet waar ik zou staan zonder deze passie. Honours heeft mij op deze manier geholpen om mijn normale curriculum te integreren in een onderwerp dat mij zeer aan het hart gaat. Dit is slechts één van de vele voorbeelden waarin een honoursstudent binnen het HTP zijn/haar passie heeft gevonden en de kans heeft gekregen dit met behulp van een coach verder uit te breiden en zich zo te ontwikkelen op professioneel en persoonlijk vlak.

Het honoursprogramma zou een mooie kans voor je geweest zijn om deze interesse verder te ontwikkelen

Zo had jij, beste Dennis, je binnen het honoursprogramma bijvoorbeeld kunnen focussen op je schrijfvaardigheden. Tenminste, we denken uit de Hanzemag-site op te kunnen maken dat dit een interesse van je is. Het honoursprogramma zou een mooie kans voor je geweest zijn om deze interesse verder te ontwikkelen. Dan had je honourscoach je erop kunnen wijzen dat je altijd goed je bronnen moet checken voor je zomaar een tekst publiceert.

Mocht je alles, na het lezen van dit stuk, alsnog willen checken bij de bron? Dan weet je ons te vinden. Niet in een luxe toren, die enkel toegankelijk is voor de elite, maar gewoon in de collegezaal tussen de ‘normale’ studenten.

Met vriendelijke groet,

Namens alle honoursstudenten Toegepaste Psychologie,
Jitske Boomsma & Mees Kok