Muts is in een uitstekend humeur en waarom ook niet? De Mechelse herder is op 10 april één van de hoofdgasten op de werkveldconferentie van de opleiding Social Work van de Hanzehogeschool. Ooit lustte Muts mensen rauw, nu is ze een toonbeeld van het succes van Dutch Cell Dogs, de stichting voor moeilijk onder te brengen asielhonden. Probleemhonden, moeilijke honden, honden met een vlekje, vaak slachtoffers van verwaarlozing en mishandeling. Maar ook deze honden kunnen zich ontpoppen tot trouwe viervoeters, als ze maar de juiste training krijgen. En die krijgen ze van tbs-patiënten en gedetineerden. Want voor hen is het trainen van honden een soortement therapie, en zelfs meer dan dat.
‘De gedetineerden leren de hond iets aan, dat heeft een positieve uitwerking op hun zelfbeeld’
In haar workshop in lokaal B0.06 van de Marie KamphuisBorg laat Minna Yrjana de deelnemers (allemaal werkzaam in de sociale sector) ervaren hoe het voelt om een hond te trainen. Het is razendsnel een vrolijk gedoe, want of de hond nou wel doet wat baasje wil of juist niet, het beestje zorg altijd voor ophef en vertier. ‘De gedetineerden herkennen zich in deze honden’, zegt Minna. ‘Veel gedetineerden zijn het niet gewend om positieve reacties te krijgen op iets wat ze doen. Maar honden leren snel en reageren direct en heel duidelijk op beloning. Dat ze de hond iets kunnen aanleren, heeft een positieve uitwerking op hun zelfbeeld.’ De gedetineerden houden in een boekje de vorderingen van de hond bij. Wanneer de hond uiteindelijk aan een baas wordt gekoppeld, krijgt die dat boekje mee, zodat men contact kan houden.
Muts zal het allemaal worst wezen, als hij z’n worst maar krijgt. Voor haar heeft zich nog geen baasje gemeld. Nou ja… Minna zelf heeft zich over haar ontfermd.
