Waar soldaten vechten aan het front, vechten studenten voor hun studiepunten. Deze vergelijking gaat niet helemaal op, want soldaten riskeren heel wat meer dan een onvoldoende of een bindend studie-advies. Maar op andere punten klopt-ie wel. Moet je bijvoorbeeld per se soldaat zijn om goed materiaal te krijgen?
De Hanze lijkt wel wat op Defensie. Successen worden luid verkondigt, maar over het falen fluistert men alleen aan het front (in wandelgangen en loopgraven). Er verdwijnen vast weleens negatieve bevindingen onder het tapijt, en misschien wel in één of andere doofpot. Niet vreemd, natuurlijk, zulke dingen gebeuren overal waar belangen op het spel staan.
‘Actieve Participatie’ betekent bij Toegepaste Psychologie heel wat anders dan bij Communicatie & Media Design
Soldaten schijnen hun eigen soldatenspulletjes te kopen (via internet schaffen ze complete vechttenues aan). Nou, studenten deden dit altijd al. De legervergelijking gaat verder: van wie aan een praktijkmissie/praktijkonderzoek deelneemt worden enorme prestaties verlangd, na nagenoeg nul voorbereiding. Studenten zijn zwemmers zonder diploma die zonder zwembandjes in het diepe worden gegooid.
Ik volg twee opleidingen aan de Hanzehogeschool. De onwaarschijnlijk soepele regels en de vrije omgang met het begrip ‘actieve participatie’ bij Communicatie & Media Design geeft me de vrijheid om m’n studie in te plannen. Maar botsingen zijn onvermijdelijk, bijvoorbeeld omdat ‘actieve participatie’ bij Toegepaste Psychologie een synoniem is van ‘aanwezigheidsplicht’. En als je daarover aan de bel trekt, blijft het stil en ontbreekt iedere steun. Ja, de Hanze heeft een topsportregeling, maar daar valt m’n geworstel nou ook weer niet onder.
Dat moet anders. De aanwezigheidsplicht is een kogelwerend vest op de schouders van studenten (het is alleen maar zwaar). Vechten voor m’n studiepunten zou ik mét de Hanze moeten doen, niet tegen de Hanze.
