De Hanzehogeschool viert dit jaar haar 220-jarig bestaan, en daar hoort natuurlijk ook een groot studentenfeest bij! Nou…. niet dus. Student International Communication Naomi Spoor mocht het feest organiseren, maar uiteindelijk blies de Hanze alles af. Naomi pikte dat niet en organiseert nu zelf een feest: Setback!
‘Ik werd vorig schooljaar, als voorzitter van KIC (studievereniging van het Instituut voor Communicatie, Media & IT, red.), gevraagd om het Job Festival te organiseren. Tijdens de voorbereiding werkte ik samen met een event manager van de Hanzehogeschool. Na het evenement hielden we contact. Hij vertelde me op een gegeven moment dat de Hanzehogeschool plannen had voor een lustrumfeest voor studenten. We gingen wat brainstormen, kwamen op wat geinige ideeën, en ineens vroeg hij me: “Wil je het niet samen met ons organiseren?” Dat zag ik helemaal zitten, dus we gingen meteen aan de slag.
‘De Hanze wilde dat studenten het feest zelf zouden organiseren. Een prima idee. Ik moest er een paar studenten bij zoeken en dan konden we beginnen. Ik schreef plannen, die gingen naar een stuurgroep, die er dan iets van vond. Ik was daar zelf niet bij, dus ik kon mijn plan niet pitchen ofzo. Ik moest vooral veel sleutelen aan de begroting, die moest telkens worden aangepast.
Ik kreeg te horen dat men uiteindelijk toch besloten had het feest niet door te laten gaan. Er werd me uitgelegd waarom, maar ik hoorde niks meer, zo kwaad was ik
‘Het leek allemaal prima te gaan, de stuurgroep was tevreden. Ik vond het op een gegeven moment wel raar dat me werd gevraagd om nog niks te tekenen bij de verhuurders van het Suikerunieterrein, de beoogde locatie van het feest. Tijdens de laatste vergadering kreeg ik te horen dat er nog best een kans was dat het hele plan afgekeurd zou worden. Ik dacht “wat?”, maar kon het me niet voorstellen. Ik had alleen maar te horen gekregen dat de plannen in orde waren.
‘Een tijdje later werd ik gebeld, of ik langs wilde komen, er was nieuws. Ik kreeg te horen dat men uiteindelijk toch besloten had het feest niet door te laten gaan. Er werd me uitgelegd waarom, maar ik hoorde niks meer, zo kwaad was ik. Ik dacht meteen: ik ga het wel doen, ik ga het wel doen. Aan het einde van het gesprek kreeg ik een chocoladereep als dank.
‘Ik weet nog wel dat ik vroeg of de plannen niet goed genoeg waren. Daar lag het niet aan, kreeg ik te horen. Ze hadden er gewoon geen vertrouwen in dat het een succes zou worden, en dat was vooral gebaseerd op mislukte feesten uit het verleden, zoals het lustrumfeest van vijf jaar geleden.
‘Prima, dat kan natuurlijk, maar waarom lieten ze me dan maandenlang mijn tijd verdoen? Omdat ze niet wilden dat ik het alleen ging doen, had ik er vier mensen bij gezocht, die er nu dus ook vele uren voor niks aan hebben besteed. De reep heb ik weggegeven, ik vond het te pijnlijk. Daar heb ik nu wel een beetje spijt van.
Ik vind het jammer dat het lustrum voor studenten nu vooral bestaat uit het inzamelen van geld voor drie goede doelen
‘Ik snap dat ze voorzichtig zijn, dertigduizend euro, het budget voor het feest, is veel geld en als er niemand komt, is het natuurlijk best triest. Maar zo laat een plan afschieten, vind ik ook gezichtsverlies. Alle studieverenigingen waren op de hoogte en stonden achter het feest, wij hadden alle plannen net zo lang aangepast tot ze goed waren, en toch werd er besloten het af te blazen.
‘Ik vind het jammer dat het lustrum voor studenten nu vooral bestaat uit het inzamelen van geld voor drie goede doelen. Maar er wordt niet echt iets gevierd. Bij een lustrum hoort toch een feest?
‘Eén ding wist ik vrijwel meteen zeker: ik ga het wel doen, met of zonder hulp van de Hanze. Het was zo’n moment waarop ik dacht: dit bepaalt wat voor karakter je echt hebt. Alles zat tegen, er was geen geld: een mission impossible dus. Maar ik wilde niet opgeven. Ik ben rond gaan bellen naar studieverenigingen. Sommigen waren meteen enthousiast, ook omdat ze mijn boosheid wel deelden. Anderen waren voorzichtiger en vroegen zich af waar we in godsnaam sponsoren vandaan moesten halen. Toen heb ik een week genomen om alles op een rijtje te zetten, en daarna was ik er wel uit: het moest doorgaan.
‘Ik wil de Hanze laten zien dat dit echt niet kan, maar ik organiseer het vooral omdat ik vind dat er iets voor studenten georganiseerd moet worden. En als de Hanze het niet doet, dan doe ik het zelf wel. De Hanze bestaat vanwege studenten, dan kun je ze niet overslaan met het lustrum.
Het feest heet Setback. Tegenslag, dat is de obvious wink naar het achterliggende verhaal
‘Uiteindelijk was het de man die het licht en geluid voor het lustrumfeest zou verzorgen, Richard Kloosterman (mede-eigenaar van De Tapperij en Showproducties BV, red.), die ons te hulp schoot. Hij wilde het wel samen met ons doen, en hij zou het financiële risico op zich nemen. We zijn toen met hem om tafel gaan zitten, we wilden wel zeker weten dat ons idee niet ineens helemaal aangepast zou worden. We waren een beetje bang dat hij zou denken: wie betaalt, bepaalt. Maar zo ging het helemaal niet. We mochten het precies zo organiseren als we wilden.
‘Het feest heet Setback. Tegenslag, dat is de obvious wink naar het achterliggende verhaal. Maar Set is ook de Egyptische god die zijn broer Osiris vermoordde. En als Hanze-studenten aan Osiris denken, dan denken ze aan… Hanze, inderdaad! Het is niet bedoeld als fuck you naar de Hanze, maar meer als grappige ondertoon.
‘Het feest vindt plaats in twee zalen op het Suikerunieterrein. In de grote zaal draaien Eelke Kleijn, Malbetrieb en Firebeatz. House en techno dus, dat vonden we passen bij de doelgroep en het terrein waarop het feest plaatsvindt. Van de kleine zaal maken we een hele toffe feestkroeg. De PartyfrieX gaan daar een feestje bouwen. Het moet een beetje een brutaal feestje worden, zo is het immers ook ontstaan.
‘We proberen het zo goedkoop mogelijk te houden, want studenten hebben natuurlijk weinig geld. De entree wordt tien euro, bier waarschijnlijk maar 1,50. We zien het als een investering in de toekomst. Als het een succes wordt, maken we er misschien wel een traditie van. Hoe tof zou dat zijn? Dat een feest, ontstaan uit nare omstandigheden, een blijvend ding wordt.
Ik hoop dat iedereen die straks naar het feest komt, het gevoel heeft dat we het samen hebben geflikt, zonder hulp
‘Het is beste grappig, één van de opdrachten die de Hanze ons meegaf was dat het feest moest bijdragen aan een community-gevoel onder studenten. Daarom wilden ze ook dat alle verenigingen erbij betrokken zouden zijn. Het moest heel breed gedragen worden. Door alle positieve reacties die ik de afgelopen tijd heb gekregen, heb ik het gevoel dat we die community nu ook bereiken, maar misschien anders dan de Hanze had gehoopt. Ik hoop dat iedereen die straks naar het feest komt, het gevoel heeft dat we het samen hebben geflikt, zonder hulp.’
Wil je dit feest meemaken? Check Setback dan op Facebook of Instagram, of koop hier direct een kaartje!
Reactie van de stuurgroep lustrum
We hebben grote waardering voor de energie en creativiteit waarmee Naomi Spoor zich inzet voor een feest voor studenten. Maar we waren daar al een tijd mee bezig voordat zij ermee begon en hebben besloten af te zien van het idee van één groot feest, mede gelet op eerdere ervaringen. Bij die feesten stonden de kosten en de opkomst van studenten niet in verhouding tot elkaar. Daarom hebben we ervoor gekozen studieverenigingen te ondersteunen bij initiatieven om feesten te organiseren op het niveau van schools en opleidingen. Dat hebben we ook aan Naomi willen overbrengen en het spijt ons dat dat niet is gelukt. Dat trekken we ons aan.
We hebben daarom inmiddels contact met Naomi opgenomen. En natuurlijk hopen we van harte dat het feest dat zij organiseert een groot succes wordt!
Luuk Hajema,
Stafdirecteur Marketing en Communicatie
Foto’s: Pepijn van den Broeke
