‘Ooh, Donna’ zing ik terwijl ik de trap afloop.
‘Aah! Ten-cie-cie’, roept mijn vader.
‘Huh? Nee, Ritchie Valens is de naam.’
‘Nee, Donna is van 10cc’, klinkt het zeer beslist.
Oké, dat zoeken we op. Op de laptop surf ik op de golven informatie op het internet. Zoeken op internet is een avontuur waarmee leerlingen op de basisschool steeds meer te maken krijgen. Waarom zouden de leerlingen van nu moeten onthouden dat de Franse revolutie begon op 14 juli 1789 of dat Columbus Amerika ontdekte in het jaar 1492? Even met je smartphone, tablet of computer goochelen en je vindt het binnen een paar tellen. Maar klopt deze informatie wel? Dat weet je nooit helemaal zeker. In mijn ogen kloppen de feiten over Geschiedenis vaak wel. Maar dat is slechts een aanname, helemaal zeker ben ik er niet van.
Expres de feiten verdraaien, dat gaat in mijn ogen te ver
Basisscholen moeten aan de slag met digitale geletterdheid en de lat ligt niet laag. Ik pik er even twee leerdoelen uit. Volgens de Stichting Leerplanontwikkeling moeten digitaal geletterde leerlingen herkennen of een mediaboodschap gekleurd is en feiten en meningen van elkaar kunnen scheiden. Het programma Wie is de Mol? is een koning in het verdraaien van de feiten. De makers monteren er fanatiek op los, om te voorkomen dat de kijkers al te vroeg weten wie de mol is. Een aantal seizoenen geleden was het overduidelijk dat de stem van kandidaat Jan Kooijman naar Art Rooijakkers zou gaan. Maar de makers van het populaire programma knipten en plakten alles zo aan elkaar dat Jan in de uiteindelijke weergave voor Soundos koos. Zo word je als kijker gewoon voor de gek gehouden. Natuurlijk moet je niet alles verklappen wat de mol doet. Maar expres de feiten verdraaien gaat in mijn ogen te ver.
Wat heeft Donna met de The Big Bopper te maken?
Een ander voorbeeld is de serie Hunted. Het eerste seizoen was mooi en spannend, ik werd een fanatieke kijker. Ik heb me zelfs aangemeld om mee te doen aan het tweede seizoen, maar helaas vielen de intakegesprekken midden in de tentamenweken. Helaas is deze serie ook feiten gaan verdraaien: ze zetten dingen in scène om het er gelikter uit te laten zien. Het is namelijk niet mogelijk dat een rennende cameraman eerst áchter de kandidaat aanrent en er in het volgende shot ineens vóór staat. Voor mij is zoiets een afknapper. Het moet geloofwaardig blijven allemaal. Ik wil de feiten zien. Dus helaas zijn deze twee programma’s een fanatieke kijker kwijt. Wel zou ik deze programma’s mooi als voorbeeld kunnen gebruiken voor de leerdoelen van Digitale Geletterdheid. Zondag met Lubach zou dan als voorbeeld kunnen dienen van hoe het wel hoort. Of is dat nu weer míjn gekleurde mening?
Maar wie schreef nou dat liedje Donna? Ritchie Valens was pas zeventien jaar toen hij stierf. Hij zat in hetzelfde vliegtuig waarmee Buddy Holly en J.P. Richardson (The Big Bopper) verongelukten op op 3 februari 1959. Die dag staat bekend als the day the music died (Don McLean maakte er de evergreen American Pie van). Ritchie Valens zong net als 10cc een liedje over Donna maar het zijn wel twee totaal verschillende liedjes. Dat is een feit. Waarschijnlijk gaat het ook om twee verschillende Donna’s. Maar dat is een vermoeden.
