Ziek zijn is een drama. Het overkomt me gelukkig hooguit één keer per jaar (even afkloppen). Het zat sowieso al niet mee de laatste tijd. Deadline gemist, door mijn enkel gegaan en fiets stuk. Met een kopje bouillon lig ik op bed met m’n laptop. Ik grasduin wat door oude foto’s.
Ik kom een foto van mijn eindmusical van groep 8 tegen. Dat is schrikken geblazen. Ik zit verscholen onder een enorme laag make-up. Dit moest, herinner ik me, omdat je anders verbleekt onder het podiumlicht.
Ik zie er gek uit met al die make-up. Maar het gekke is, ik zie tegenwoordig heel veel vrouwen met zo’n hoeveelheid poeder, lippenstift en mascara rondlopen. Beschilderd alsof ze op weg zijn naar een opname voor een televisie-programma. Niet opgemaakt, maar geschminkt. Voor sommige meisjes is er geen verschil meer tussen opmaken en grimeren.
‘In Turkije toeteren we veel, is dat dan ook cultuur?’, vraagt een leerling
Wat is hier gebeurd? Welke trendsetters hebben dit op hun geweten? Ik houd van natuurlijk schoon, een beetje make-up is prima, maar overdrijf het nou niet. Zou het iets cultureels zijn? Of is het een modetrend, zoals broeken met gaten en Levi T-shirts? Of een hype zoals Pokémon Go spelen in het Noorderplantsoen?
Cultuuronderwijs maakt ook deel uit van basisschoolpakket. Ik leg de leerlingen het woord ‘cultuur’ uit en dat zorgt voor een leuke conversatie.
‘Cultuur in Nederland is bijvoorbeeld dat wij veel fietsen, dat we molens hebben en kaas maken.’
‘In Turkije toeteren we veel, is dat dan ook cultuur?’, vraagt een leerling.
‘Prachtig bedacht… ja, ik vind van wel! Ik kan me de laatste wedstrijd tussen Oranje en Turkije nog goed herinneren. Ik werd de hele avond wakker gehouden met getoeter in mijn straat!’
Foto (fragment): Mark J. Sebastian
