Ik word een beetje nostalgisch. Nu al. Ik fietste gisteravond door het Noorderplantsoen en ik voelde me gelukkig. Het was een beetje schemerig en windstil. Een paar verdwaalde joggers en een stelletje dat de hond uit liet. Er ontpopte zich een heel apart gevoel in me. Heel vrolijk. Wat een park wel niet met je kan doen. Ik zag mezelf alweer liggen in het gras met een flesje wijn en een stokbroodje. Met aioli, want dat is mijn lievelings. Ik herinner me de keren dat ik een beetje dronken terug fietste vanuit onze stamkroeg, door het plantsoen.
Grote Markt, Martinitoren, Noorderplantsoen, stamkroeg, studie… dat is straks allemaal klaar
En toen ik een spel deed waarbij we rondjes moesten draaien in het gras en ik heel hard neer ging. En toen ik aan het zoenen was op een bankje. Dat is maar één keer gebeurd, trouwens, want het was koud.
En dat allemaal in het Noorderplantsoen. Zo als zo vaak, draaiden ze gisteren ook het liedje Noorderplantsoen in de kroeg. Gemengde gevoelens. Wanneer ik aan Groningen denk, denk ik aan de Grote Markt, met de Martinitoren. Het Plantsoen. De stamkroeg. Wellicht zelfs een beetje aan mijn studie. En dat is straks allemaal klaar. Weg. Dit klinkt natuurlijk superdramatisch, maar ik zal sneller dan verwacht (voorlopig) afscheid moeten nemen van de stad. Mijn lievelingsstad. Met haar mooie kroegen, het plezier en dus ook het plantsoen. Ik herinner het me nog goed, de eerste stapjes in de KEI-week. En straks pak ik mijn spulletjes weer in. Ik ga er vandoor.
Misschien blijf ik forever in Zweden en baar ik superblonde kindjes die Hjlamör en Åblhø heten
Na de zomervakantie zal ik als een ware exchange student door het leven gaan. Zes maanden. In Zweden. Wat zal dit met me doen? Zal ik veranderen? Word ik een woeste viking? Zal ik Groningen missen? Wat zal ik dan het meeste missen? Wil ik daarna nog wel terug? Misschien ontgroei ik de stad wel gewoon. Of word ik verliefd op een Zweedse man. Blijf ik daar. Ontmoet ik zijn hele familie, gaan we samenwonen, ga ik kinderen baren en trouwen en ik blijf daar forever. Baantje in de IKEA om gehaktballetjes met paardenvlees te bakken. Superblonde kindjes die Hjlamör en Åblhø heten. Het zou zo maar kunnen. Gelukkig is het nu nog niet zo ver en mag ik voorlopig nog door het Noorderplantsoen fietsen. Hardlopen was beter geweest, maar aangezien in Zweden de alcohol superduur is, pak ik daar mijn healthy lifestyle wel weer op.
