Heel erg op mijn gemak voel ik me niet als ik met een dure camera in mijn rugzak sta te wachten. Vlakbij is het monument voor de neergeschoten Helmin Wiels. Hier gebeurt nog weleens wat. Als ik een Kia Picanto het parkeerterrein op zie draaien, weet ik bijna zeker dat mijn afspraak arriveert. Half stagelopend Curaçao rijdt in een vergelijkbaar Aziatisch vehikel. Nog geen minuut later schud ik Stefan Neuenschwander de hand.
We gaan zitten bij één van de vele strandtentjes aan de toeristische kust van Curaçao. ‘Je wordt hier als student uitgemolken, dat weet je. Je betaalt veel voor een klein kamertje’, zo vertelt hij over zijn studentenhuis. Voor een kamertje van twaalf vierkante meter betaal je al snel vijfhonderd euro per maand.
Stefans nuchterheid is ontwapenend. Hij neemt geen blad voor de mond, terwijl hij rustig nipt aan zijn biertje en zo nu en dan een peuk opsteekt. Ondertussen schijnen de neonlichten, die de bar moeten versieren, het gezicht van Stefan blauw, dan weer rood en soms paars. Het meisje van de bediening loopt op blote voeten en schenkt ons bier.
Stefan mag dan van een feestje houden, op zijn stage moet hij harder werken dan ooit.
‘Het gaat me heel veel geld kosten hier’, gaat Stefan verder. ‘Maar ik doe het voor de ervaring, de gezelligheid en het is iets nieuws. Ik ben ook echt heel blij met mijn stage, zeker als je die vergelijkt met die van andere studenten.’ Bij zijn stagebedrijf, Spin Media, is het hard werken geblazen. ‘Ik vind dat juist leuk en dat hangt ook helemaal van je instelling af. Andere studenten zitten te wachten tot ze naar huis kunnen, ik heb te weinig uren op een dag.
‘Ik ben nu vier weken bezig op mijn stage en ik kwam in het begin echt moe thuis. Uitrusten in het weekend doe je ook niet, want juist dan zijn de grote feesten.’ Bij het uitspreken van die laatste zin kijkt Stefan triomfantelijk. Hij geniet zichtbaar van het eilandleven. ‘Het gaat hier allemaal wat makkelijker. Je hebt bijna nooit een kater omdat je alles weer uitzweet. Je hebt alleen je slaap nodig.’
Stefan mag dan van een feestje houden, op zijn stage moet hij harder werken dan ooit. De opleiding Communicatiesystemen blijkt een wankel fundament. ‘Het eerste jaar is algemeen waarna je uit drie specialisaties kunt kiezen. Ik heb toen voor web gekozen, maar wat je daar krijgt, is echt heel slecht. Het is van alles net niks. Mijn stagebedrijf hield er zelfs al rekening mee dat ik zonder kennis binnen zou komen. Ze hebben die ervaring met eerdere stagiairs.’
Dat betekent niet dat Stefan niets te doen krijgt, integendeel. ‘Ze zijn hier heel behulpzaam, maar ze zeggen: dit is je opdracht en als je vragen hebt dan kom je maar naar ons toe’, vertelt Stefan over hoe hij af en toe in het diepe gemieterd wordt. Maar ook op zijn stage krijgt Stefan de kans om te genieten als het harde werk gedaan is. ‘Elk kwartaal is er een werkuitje dat steeds door iemand anders wordt georganiseerd. Diegene krijgt een vast budget en mag een activiteit organiseren.’
Na een uurtje zetten we ons derde pils op de bar en betalen. Stefan gaat nog even een drankje doen verderop en zit morgenochtend om half negen weer in een werkoverleg. Ik zie een genietende Groninger op Curaçao weglopen.
