‘Is dat ding aan ’t filmen of wat?’
Van een afstandje wijst een man argwanend naar een projectiel dat met veel kabaal door de lucht zoeft. Zijn dun besnorde bovenlip, puntige hoofdbedekking en onvaste tred doen vermoeden dat hij net bij een wijnproeverij is geweest.
‘Dat ding heet in jongemensentaal een drone’, roep ik.
Vorige week toerde ik samen met huisgenoot naar een bijstandswijk in Drachten. Met Markplaatshandel kom je nog eens ergens. We zouden de verkoop sluiten met een man die in een huis bleek te wonen dat tot aan de nok toe was gevuld met ongein van het type home is where the heart is, en een werkelijk indrukwekkende collectie Monsterblikjes. Van die grote van een halve liter. Z’n schreeuwende peuter en vervaarlijk loensende pitbull maakten het plaatje compleet.
Trots brabbelt hij over z’n neef die op broeierige dagen als deze met z’n drone de vrouwtjes filmt
Tijdens de testvlucht liet hij doorschemeren liever een kleiner model drone te willen. Het album op zijn iPad stond vol met luchtfoto’s van zijn eigen huis, alle genomen onder dezelfde hoek. Het mag duidelijk zijn dat de nonchalante blikjesverzamelaar ten prooi was gevallen aan zijn eigen koopdrift.
‘Dat is niet wat ik vraag’, bromt de dunne snor die zich naar ons toe beweegt. ‘Ik ben niet van de politie of zo, hoor. Gewoon, nieuwsgierig.’
‘Nee’, antwoord ik, ‘hij kan wel filmen, maar dat doet ie nu niet.’
Misschien is de snor toch wel van de politie, dat weet je maar nooit tegenwoordig. De man is inmiddels naast me komen staan en inspecteert alles nauwkeurig, onderwijl kruipt zijn beschonken adem sissend om mijn hals. Zijn lippen bewegen vaker dan hij spreekt, wat opmerkelijk is omdat hij iedere drie seconden iets zegt. In de plakkerige brij van woorden die hij kwijlend over me heen stort, vang ik op dat zijn neefje ‘ook zo’n ding heeft’. Trots brabbelt hij over de vliegkwaliteiten van zijn neef en hoe die op broeierige dagen als deze de vrouwtjes gaat filmen.
Gierend: ‘Liggen ze daar op het strand, keurig netjes in een rijtje met de billen omhoog. Hebben ze niks door, hé? Vliegt dat ding over en staan al die dames er lekker op.’
Als zijn neefje eens bij snor op bezoek komt, is het feest. Samen zitten ze met hun neus op het laptopscherm, reetjes kijken. Bonding time op zijn best, stel ik me zo voor.
Het is bijna komkommertijd en dan komen de mensen kijken naar hoe het is in de wereld. Kruipend en slepend uit hoeken en gaten. Soms met een gek verhaal, soms met een goed idee. Hier sta ik een beetje de bomen te filmen in het bos, terwijl ik ook lekker naar het strand had kunnen gaan. Een gemiste kans.
