Ergens in november had ik het grandioze idee om mee te doen aan het studenten-schaaktoernooi Chess Festival Groningen. Goede voorbereiding is het halve werk, dus ik heb flink geoefend met een schaker met iets meer ervaring, Magnus Carlsen, de regerend wereldkampioen. Ik heb Magnus gedownload in de vorm van een app waarin hij tegen zich laat spelen op verschillende niveaus. Het ging wel, dacht ik. Op naar het Chess Festival.
Lang verhaal kort, ik heb niks gewonnen. Mijn stukken zijn bijna letterlijk van het bord geveegd. De mensen tegen wie ik speelde, hadden stuk voor stuk veel meer ervaring.
Proberen drie stappen vooruit te denken, is iets heel anders dan wat deze jongens op het bod toverden
Kansloos was ik. En, klein excuus, dat de zwarte stukken echt diepzwart waren hielp ook niet mee in het schemerlicht van het sportpark van de ACLO. Naast het bord staat een schaakklok twintig minuten denktijd per speler weg te tikken, dat geluid werkt flink op je zenuwen als je vanaf de eerste seconde al meer tijd verbruikt dan je tegenstander.
Toch deed het verlies me geen pijn. Ik heb me prima vermaakt, het was supergezellig. Precies wat je verwacht, hier en daar een verdwaald meisje, maar verder veel jongens. Die studeerden dan één of ander exact vak en hadden langer haar dan men, ik noem maar wat, op het hockeyveld gewend is. Iedereen is vriendelijk en geïnteresseerd, vooral in het spel. Wanneer ik weer eens vroegtijdig het onderspit had gedolven, kon ik genieten van het potje van de buurman. Wat ik altijd schaken noemde, goed opletten en proberen drie stappen vooruit te denken, is een heel andere sport dan wat deze jongens op het bod toverden.
Na deze enerverende middag, bezocht ik het subtropische zwembad van Veendam. Dat kan ik iedereen aanraden. Onder het genot van een frietje op het terras een beetje lekker ontspannen kletsen met vriendinnen, een warme duik in het water en dan weer chillen in het bubbelbad. Alleen had ik met m’n grote mond iedereen in m’n omgeving laten weten dat ik zou aantreden tijdens het schaaktoernooi. De hele avond moest ik uitleggen waarom ik geen schaakkoningin van studerend Groningen was geworden. Volgend jaar hou ik het geheim.
