In mijn zeer succesvolle, uitdagende en achteraf toch wel iets te langdradige Appie-carrière werd het erin gestampt: je vraagt álle klanten naar de bonuskaart en of ze koopzegels sparen. Braaf deed ik het. Soms gaf ik hele slingers blauwwitte plakkertjes mee.
Fanatiek sparen deden ze zeker. Misschien had het iets te maken met het feit dat ik in een buitenwijk werkte (veel gezinnen en zo). Ik herkende al snel de klanten die voordat ik überhaupt het eerste item van hun overvolle winkelwagen had gescand, paniekerig uitriepen: ‘Ook koopzegels!’ Ze voldeden vaak aan het volgende signalement: vrouw, vergezeld van kinderen, gewapend met een volle winkelwagen, gevuld met Knorr- maaltijden en pakken Optimel.
Helaas heb ik qua vooruitdenken al moeite met het ontbijt voor de volgende ochtend
Wanneer ik zelf mijn dagelijkse voer haal bij de Appie in het centrum, vragen ze me nooit naar bonuskaart of koopzegels. Hoeft ook niet, ik heb geen bonuskaart en koopzegels zijn voor volwassenen die het leven netjes op regel hebben. En voor gezinnen die voor meerdere dagen boodschappen doen. Dat is een kunstje dat ik niet onder de knie heb en ik vraag me serieus af of me dat ooit zal lukken. Lijkt me heerlijk, een volle koelkast en altijd inspiratie voor eten. Helaas heb ik qua vooruitdenken al moeite met het ontbijt voor de volgende ochtend.
Nee, koopzegels zijn niks voor studenten met kleine boodschappen en een onvoorspelbaar ritme. Tenminste, dat dacht ik altijd. Tot ik afgelopen zomer, na iets te royaal te hebben geleefd tijdens mijn exchange/uitwisseling tóch graag nog op vakantie wilde.
Een rauwe tong en een x-aantal volle boekjes later was ik student-miljonair, een paar honderd euro!
Mijn vader kwam met een geweldig aanbod: ik mocht z’n blauwwitte goudmijntjes inleveren en het geld dat ze opleverden gebruiken om op vakantie te gaan. Een rauwe tong en een x-aantal volle boekjes later, wisselde ik ze in. Ineens was ik student-miljonair, ik bedoel een paar honderd euro rijker. Misschien niet genoeg voor een luxe vakantie in een onuitspreekbaar oord waar de zon altijd schijnt, maar wel voor twee weken kamperen in Duitsland.
Uiteindelijk is dit wat ik tijdens die vakantie zelf betaalde: een halve tank benzine en een paar tientjes voor overnachtingen op een camping. Eten, drinken en andere leuke uitstapjes kwamen allemaal uit de zegelboekjes. Goeie business, die koopzegels. Als de caissière me dé vraag een volgende keer stelt, zeg ik misschien wel ja.
