Ken je dat, dat moment dat je het gevoel hebt dat je niet kunt ontsnappen? Dat je achtervolgd wordt, overal waar je gaat en staat. Zo voel ik me. Overal waar ik kom, zie ik steigers. Het Groninger Forum is zo lang als ik me kan herinneren verpakt in ijzer en staal, omgeven door hekken, apparaten en brommende machines.
Gister was ik bij een vergadering aan het Harm Buiterplein. Het gebouw ernaast stond, ja hoor, in de steigers. Er was van alles gaande. In Groningen wordt altijd en overal wel ergens aan de weg getimmerd. Help, mijn gemeente is klusser! De vergaderzaal waarin ik zat, stond twee uur te trillen. Het gebouw van de sociale dienst is blijkbaar niet aardbevingsbestendig.
Ik vertik het… ik geef m’n sleutels aan de hoofdman en verkas tien dagen naar m’n ouderlijk huis
Sinds een paar weken, of zeg maar bijna twee maanden, staat zelfs m’n eigen flat in de steigers. Steigers, volgens mij is het inmiddels wel duidelijk dat ik het daar niet zo op heb. Ze zijn een noodzakelijk kwaad. Steigers betekenen bouwwerkzaamheden. Bouwwerkzaamheden betekenen verbeteringen. Verbeteringen betekenen in mijn geval: niet meer hoeven slapen in een ijskoude kamer. Dat betekent trouwens wel dat ik de komende twee maanden in het stof leef.
De buurvrouw van twee flats verderop heeft me gewaarschuwd. Die was na de zomervakantie aan de beurt. Terwijl er aan haar flatje werd gesleuteld, kon ze buiten lekker in het warme zonnetje hangen. ’s Avonds was ze gewoon thuis. Ik vertik dat.
Het is al erg genoeg dat ik elke ochtend om zeven uur wakker wordt gemaakt door het geschreeuw van die werklieden in het veldje achter mijn flat. Echt niet dat ik om acht uur ’s ochtends bouwvakkers over de vloer wil met hun jolige ‘Goeiemorgen, mevrouw.’
Nee, ik geef mijn sleutels aan de hoofdman en verkas tien dagen naar mijn ouderlijk huis. Heerlijk even nergens aan denken. Ze zoeken het maar uit. Na die tijd sta ik met mijn koffers voor de deur van mijn vers gerenoveerde flat.
De woningbouw voorziet mijn huis van een upgrade, zonder dat het me een cent kost, want mijn huur blijft gelijk. De rekening schuiven ze door naar de stakker die er na mij gaat wonen. Dáár geniet ik niet van, maar wel van de tijd totdat het zover is.
