Nog voordat we de zaal ingaan, leren we elkaar wat laatste begrippen. Straks wordt de kennis die we de afgelopen twee dagen hebben opgedaan getoetst. We werpen elkaar bemoedigende blikken toe, het is alsof we elk moment in een veldslag verwikkeld kunnen raken. Ik maak me klaar voor de strijd: ik pak niet één maar twéé pennen, vraag voor de zoveelste keer naar de naam van onze leraar, vergis me zelfs in de klas waarin ik zit. En dan is het moment daar, de tentamens worden uitgedeeld.
Ik erger me aan ritselende boterham-zakjes en schiet in gedachten de jongen van de hoestbui neer
Vol goede moed pak ik het papierwerk en begin te lezen. Al snel zinkt diezelfde moed me in de schoenen. Vraag één en twee zijn dramatisch, het enige wat ik weet over vraag drie is dat de stof op bladzijde 80 stond. Wat ze me op die bladzijde vertelden? Geen idee. Ik sla hem over en hoop dat het antwoord snel opdaagt… na dertig minuten is mijn hoofd nog steeds een lege prairie, een dorre woestijn.
Ik worstel me door de vragen heen. Ik erger me aan ritselende boterhamzakjes van surveillanten, schiet in gedachten de jongen neer die een echoënde hoestbui veroorzaakt. Ik fantaseer over plotselinge branden waardoor hulpverleners ons moeten evacueren.
Meerkeuzevragen beantwoord ik met de langste optie en ik schrijf B’s die ook D’s zouden kunnen zijn
En dan, ineens, staat iemand op. De eerste student die klaar is, en dat binnen twintig minuten. Hebben we hier te maken met een briljant genie of met een idioot die niks wist te beantwoorden? Ik heb geen idee, maar vanaf dat moment verlaten meerdere studenten de zaal. Hoe meer mensen voorbij schuifelen, hoe heftiger de strijd tegen de klok. Mijn concentratie zakt weg en ik probeer mijn antwoorden nog enigszins te redden. Meerkeuzevragen beantwoord ik met de langste optie. Hier en daar maak ik letters die zowel een B als een D zouden kunnen zijn. Bij open vragen schrijf ik maar een lang abstract antwoord op, hopend dat er iets goeds in zit.
En dan is het moment daar, de laatste punt gaat gepaard met een opluchting. Bevrijd van de marteling. Wat rest zijn de vragen van nieuwsgierige klasgenoten. Wat had jij op vraag 5? Hoe kan iemand híer een voldoende voor halen? Wanneer is de herkansing? Het voelt alsof we bijna allemaal zijn gesneuveld in de strijd. Ach, een studententien is ook een voldoende.
