Ondanks eerdere berichten heeft ondergetekende sinds enige tijd een Tinderprofiel. Niet uit een kritiek gebrek aan seks, maar vanwege de nieuwsgier. En omdat het de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn. Goed, ik ben niet direct een voorstander van alles wat digitaal is. Zo schuw ik Snapchat en Instagram, bang voor het langdurige effect op mijn hersenen. Wellicht is dit net als roken: in het begin heerste er nog het flauwe idee dat roken gezond kon zijn. Pas toen de eerste doden de lange lijdensweg die longkanker heet kwamen afstrompelen, werd duidelijk dat het allemaal niet zo best voor je is.
Goed, vreemde vergelijking, terug naar Tinder. Net als all things internet is de verslavende werking sterk aanwezig. Voor mij vertaalt zich dit in een vorm van sociologisch onderzoek. Net als mensen kijken op het terras. Met een biertje in de klauw lekker alle details van het langslopende volk in je opnemen. Na een tijdje ontwaar je zelfs patronen: veel driekwart afritsbroeken vandaag, denk je dan. Als je Tinder minder gaat zien als een versimpeld mechanisme om mensen te laten neuken, en méér als een plaatjesboek, dan is de hoeveelheid plezier die je kunt beleven onbegrensd.
Minder vermakelijk, maar wel veelvoorkomend: foto’s met kinderen uit een Afrikaans dorp
Ik noem enige voorbeelden van vaak voorbij zwiepende patronen. Vrouwenpatronen, die van m’n eigen sekse heb ik nog niet onderzocht. Mijn favoriet: meisjes die het hoofd zijwaarts kantelen. Deze pose is waarschijnlijk bedoeld om één bepaalde kant van het gezicht (de góede kant) te laten zien. Bonuspunten krijgt deze plaat als de daaropvolgende foto’s exact dezelfde pose bevatten. Wanneer je snel heen en weer klikt, schuift het hoofd telkens een piepklein stukje op, zodat het lijkt alsof ze danst. Heerlijk!
Minder vermakelijk, maar wel veelvoorkomend: foto’s met kinderen uit een Afrikaans dorp die schijnbaar de tijd van hun leven hebben, terwijl de waarheid een stuk harder is.
Dan foto’s met een snapchatfilter. Grofweg één op de tien dames heeft een profiel vol ronduit angstaanjagende foto’s met hondenoortjes en grote brillen met sproeten.
Inmiddels kan ik eindeloos doorgaan over deze patronen, maar vanwege het mooie weer, sluit ik snel af met een klassieker: de crazy eyes. Meisjes die hun ogen zó ver opensperren, dat het lijkt alsof ze je door je beeldscherm heen proberen op te vreten. Niet aantrekkelijk, maar (laat ik het niet ontkennen) wel erg vermakelijk.
Ook vreemd zijn de meisjes die je nooit tegenkomt op Tinder. Onhandig ook, want ik vind een meisje in trainingsbroek en nauwelijks of geen make-up erg aantrekkelijk. Heeft iets te maken met kwetsbaarheid en je ware zelf tonen. Dat schijnt echter geen optie te zijn.
