Steeds meer studenten pakken hun koffer voor een stage in het buitenland. Opvallend is de populariteit van Kaapstad, waar dit studiejaar zestig Hanzestudenten neerstreken. Marius Bremmer, die er toch moest zijn, vroeg de studenten wat Kaapstad zo hot maakt.
Een Afrikaanstalige krant kopt dat het vrekwarm is. Kaap de Goede Hoop, Kaapstad en de drie Kaapprovincies zuchten al weken onder een hittegolf. Op platte platen voor de kust van Camps Bay wentelen zeeleeuwen zich in de zon. In dit luxe voorstadje van Kaapstad staat het Twelve Apostles Hotel. Romy Olde Kalter loopt er stage voor haar studie Facility Management. Het zit er bijna op, haar ouders zijn op bezoek en ze hebben net met zicht op zeeleeuwen ontbeten. Romy werkt op de afdeling Banqueting. ‘We organiseren er onder meer conferenties, diners en bruiloften. Het is hard werken, en je krijgt door de weken heen steeds meer verantwoordelijkheden. Dat bevalt me.’
Verwacht hier geen ouderwets personeelsbeleid, maar het gaat er wel heel anders aan toe dan in Nederland
Als stage-opdracht organiseerde ze een evenement voor een goed doel waarbij Kaapse vijfsterrenkelners met volle dienblaadjes een straatrace liepen. ‘Een succes’, glundert Romy. ‘Zo kwam ik er ook achter dat marketing meer mijn ding is dan het evenement zelf.’
Evelien Evenhuis, student HBO-Rechten: ‘Kaapstad is zo geweldig dat ik er ook m’n afstudeeronderzoek ga doen.’
Alexandra Marostica is de human resources manager van het chique hotel. ‘Stagiairs uit Nederland hebben een goed arbeidsethos en wij hebben volop projecten.’ Stagiaire Floor Kuipers, studente Human Resources Management: ‘Verwacht hier geen ouderwets personeelsbeleid, maar het gaat er wel heel anders aan toe dan in Nederland.’ Floor maakte functieprofielen voor het beloningssysteem dat voortvloeide uit nieuwe wetgeving. ‘De overheid wil de scheve verhouding in de betaling van mannen en vrouwen gelijk trekken, en ook de verschillen in betaling op grond van ras’, vult manager Alexandra aan.
Een multiculturele miljoenenstad, hoge standaarden, lage prijzen en Groningse studenten kun je overal tegenkomen
Jan van Riebeeck uit Culemborg stichtte Kaapstad in 1652 als verversingspost voor de schepen van de Vereenigde Oostindische Compagnie. Het dorp aan de voet van de Tafelberg groeide uit tot multiculturele miljoenenstad, met bijna drie miljoen inwoners nu de tweede stad van Zuid-Afrika. Aan de Kaap heerst een mild klimaat. Omdat er een grote blanke gemeenschap woont, vallen Nederlanders op straat niet op. De standaarden zijn hoog en de prijzen laag. Studenten vinden zelfs retourtjes voor minder dan zeshonderd euro.
Groninger studenten tref je in alle sectoren: bij accountants, in de sport, bij reclamebureaus, grafische vormgevers, revalidatiecentra en bij mensenrechtenorganisaties. Rosalie Herik studeert Toegepaste Psychologie en loopt stage bij CANSA, de Zuid-Afrikaanse Kankerbestrijding. Dat past goed bij haar specialisatie Gezondheid. ‘Kankerpatiënten uit afgelegen streken kunnen niet naar huis als ze dagelijks worden bestraald. Ze verblijven in onze zorghuizen en willen meer weten over hun ziekte en over omgaan met emoties. Ik ontwikkelde daar een drietal trainingen voor.’ Rosalie straalt als ze vertelt over het leven buiten de stage. ‘De stad is prachtig, de omgeving ook. En ja, we gaan ook wel eens uit. Vooral ons huis maakt mijn tijd hier onvergetelijk. Ik heb geboft met mijn huisgenootjes, we zijn net familie.’
In Woodside, een zorgcentrum voor mensen met een ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking, is Fatima Kriel één van de twee fysiotherapeuten. ‘Mijn achternaam stamt van een Nederlandse voorvader, mijn religie van slaven die uit Maleisië naar de Kaap werden gehaald.’ Ze werkt vaak met stagiairs: ‘We komen handen tekort bij de fysiotherapie. Bewoners zijn blij met extra aandacht, motorisch boeken ze zichtbaar vooruitgang. Soms kunnen kinderen zelfs lopen na zo’n stage.’ Ook Marisa Teles van de Cape Town Society of the Blind werkt graag met stagiairs, maar dan vanwege nieuwe inzichten die ze inbrengen. Binnenkort begint bij haar een stagiaire Sociaal Juridische Dienstverlening.
Een biertje of een glas wijn kost amper een euro, en ik begrijp ook niet waar al die fuss over veiligheid vandaan komt
Een totaal andere werkomgeving heeft Wouter Snoeck. De student Toegepaste Psychologie, koos voor de richting Arbeid & Organisatie. Bij multinational Johnson & Johnson moet je eerst door strenge veiligheidscontroles voordat je Wouter te spreken krijgt. Hij ontwikkelde er een training op het gebied van flexibele werktijden. ‘Als je mij vraagt wat nou het mooiste was aan mijn tijd in Kaapstad, dan is het toch wel die training!’ Daarnaast geniet Wouter van het leven. ‘Een biertje of een glas wijn kost amper een euro. En ik begrijp ook niet waar al die fuss over veiligheid vandaan komt. Als iemand wat overkomt is het meestal eigen schuld.’ Wouter huurt een auto voor 190 euro per maand, samen met een huisgenoot die Communicatie studeert en even verderop stage loopt. ‘We zijn p.p. evenveel kwijt als het bedrag dat we terugkrijgen voor het niet gebruiken van onze ov-jaarkaart.’
De Hanze werkt met XchangeSA, eigenaar Karin haalt de studenten zelf op van het vliegveld
In Kaapstad is een keur aan stagebureaus: 4Exchange, Magister, Khaya, Cape Intern, Stage-Zuid-Afrika enzovoort. Bureau Buitenlandstages van de Hanzehogeschool werkt met XchangeSA van Karin Comer en haar team. Comer is van huis uit Afrikaanstalig, maar spreekt altijd Engels met de studenten. ‘Wij waren het eerst in deze markt. Jongeren uit de hele wereld vinden via ons een stage, vrijwilligerswerk, een diaconaal project of invulling van een tussenjaar. Ons servicepakket kost gemiddeld 450 euro.’ Groningen is haar grootste opdrachtgever, ze krijgen dus korting, maar ook kwaliteit. ‘De stages moeten inhoudelijk voldoen aan eisen van het onderwijs, we hebben nauw contact.’ Comer haalt nieuwe studenten zelf van het vliegveld: ‘Dat persoonlijke contact is heel belangrijk. Ik kan studenten zo ook beter inschatten.’ Ze helpt bij visumformaliteiten, geeft studenten een tour door de stad en de nodige veiligheidsinstructies. Huisvesting regelt ze deels in huizen die ze zelf voor dit doel aankocht. De lokale huismeester Wesley verzorgt het onderhoud (‘Wel nodig als er studenten wonen’) en houdt de veiligheid in het oog. Voor een gedeelde kamer betaal je rond de 150 euro per maand, inclusief wekelijkse schoonmaak, maar exclusief stroom en internet. Bij nood springt Comer in. ‘Gisteren bracht ik een student naar het ziekenhuis met een acute blindedarmontsteking.’
Wijnproeverijen, township tours, hiken, zwemmen met haaien of zeeleeuwen, surfen, sky diven en bungeejumpen, een safari pakken, er is best wat te beleven
Ouders willen zich nog wel eens op het hoofd krabben als zoon- of dochterlief zo lang zo ver van huis stage gaat lopen. John Olde Kalter uit het Twentse Hengelo: ‘Mijn vrouw en ik zeiden wel even wauw toen Romy met haar Kaapstadplannen kwam. Eerste gedachte was natuurlijk: is het daar wel veilig?’ Maar die zorg is grotendeels verdwenen. Vader Olde Kalter is goed te spreken over de opvang. ‘Zo’n lokale contactpersoon, dat was voor ons als ouders een hele geruststelling. Bovendien wees de opleiding Romy een prima stagedocent toe. Hij belde het hotel toen we vonden dat Romy wel erg lange dagen maakte.’
De Olde Kalters vonden Kaapstad geweldig. Ze huurden een auto en toerden negentienhonderd kilometer langs de fraaie Tuinroute. ‘We hebben ons beslist niet onveilig gevoeld, al zijn we die hekken en tralies bij huizen niet gewend.’ Wel vond moeder Linda het jammer dat je in de stad na zonsondergang niet nog even een ommetje kunt maken. ‘In het donker moet je daar altijd een taxi nemen, gelukkig zijn die ook goedkoop.’
Natuurlijk trekken de studenten eropuit als ze eenmaal in Zuid-Afrika zijn. Ze gaan naar wijnproeverijen, doen een township tour door krottenwijken, een hike in de omgeving, zwemmen met haaien of zeeleeuwen, surfen, sky diven of bungeejumpen, pakken een safari of reizen naar buurlanden als Namibië of Mozambique.
Evelien Evenhuis, studente HBO-Rechten, liep vijf maanden stage bij een mensenrechtenorganisatie, direct na een studiesemester in het Turkse Istanbul. Van Kaapstad kan ze maar geen genoeg krijgen. ‘Ik vind het hier zo geweldig, ik teken bij! Eind februari kom ik alweer terug voor mijn afstudeeronderzoek bij een vergelijkbare organisatie. Tussendoor moet ik helaas even terug naar Groningen voor de laatste hertentamens…’
——–
Dit artikel is een bewerking van een artikel dat eerder verscheen in het Reformatorisch Dagblad. Auteur Marius Bremmer werkt voor het Bureau Buitenlandstages van de Hanzehogeschool.
