Toen ik vannacht thuiskwam en had geprobeerd de kleine patatjes met een enorme klodder mayonaise en uitjes in half beschonken toestand op te eten, vijf keer een literglas water had leeggedronken en mijn kleren netjes op een hangertje had buiten gehangen om uit te waaien, was ik vergeten dat het een paar uur later zou gaan regenen.
Iets dergelijks gold voor mijn lenzen. Ik meende dat ik ze in het lenzenbakje had gedeponeerd, maar ik trof de rechterlens vanochtend uitgedroogd aan op van het drie jaar oude aardappelschilmesje, op het lemmet dat waarschijnlijk is volgezogen met kiwisappen.
Mijn huisbaas heeft de gaskraan dichtgedraaid, hij is solidair met Loppersum of iets dergelijks
Misschien dat het nog helpt ook, want vitaminen zijn goed voor de mens. Hoewel… er staat geen vinkje op de verpakking van de lenzen om dat te garanderen. En ik heb een pijnlijk rechteroog.
Op televisie zie ik ondertussen de opstand der lager opgeleiden, aangevoerd door de voormalige voorzitter van de verkiezingen van Miss Universe, buiten zijn bouwvakkers bezig stenen extra goed aan te drukken met een hamer. Kutgeluid. Datzelfde geldt voor de herrie die uit mijn improvisatiekachel komt. De huisbaas lijkt de gaskraan dicht te hebben gedraaid uit solidariteit met de goegemeente van Loppersum en omstreken. ‘Als wij de kraan dichtdraaien, zitten ze in het westen met koude voetjes’, dat soort werk.
Heel Holland Bakt: de ene oude taart geeft een koekje van eigen deeg aan de andere
Het improvisatiekacheltje loopt op elektriciteit, maar ik betaal inclusief, dus ik heb hem gewoon aanstaan. De hele dag door. Lijkt ook te helpen tegen het geluid, ik heb nu tenminste het idee dat ik continu een ruis in mijn oren heb, dus hoef ik ook niet per se het journaal op te zetten. Of Heel Holland Bakt te kijken, waarin de zoveelste oude taart een koekje van eigen deeg geeft dat dan weer wordt beoordeeld door twee andere taarten die overduidelijk te veel beslag op hun vorkje nemen en waarbij ik toch weer het idee krijg dat John de Molliaanse televisiemakers binnenkort weer een lekker tv-format uit de oven zullen trekken dat net weer een beetje anders is dan Heel Holland Bakt, maar eigenlijk stiekem ook hetzelfde, alleen mogen we dan lekker bellen-sms’en-appen-mailen-postduiven-schrijven-schreeuwen-discussiëren wie er nou hoort te winnen. Heel Holland Diabeet.
Wie reist er nou naar Hilversum om in een studio naar voetbal, gelul en kutreclame te gaan zitten kijken?
En dan moet het natuurlijk ook weer op de commerciële televisie uitgezonden worden, want dan hebben we om de twintig minuten weer een lekker reclameblok waarin ik allemaal shit krijg aangeboden die ik toch niet wil. En daarover gesproken, wie stuurt er een keer een goede poederbrief naar Veronica zodat ik niet tot twee uur naar die kutzender moet kijken om een samenvatting van vier minuten te zien van een wedstrijd die twee uur daarvoor is afgelopen en in de tussentijd naar twee bedroevend slechte ex-voetballers moet kijken die elkaar in de studio vertellen waarom de ene spelsituatie de andere niet is en wat die keeper zo fout deed bij die actie, terwijl er daarachter letterlijk mensen zitten die gewoon zijn afgereisd naar de studio om daar gezellig voetbal en reclame te kijken en zich bier te laten inschenken door een veel te lekker wijf dat veel te weinig in beeld komt. Als dit nou allemaal niet het geval was, had ik gewoon kunnen leren.
