Indian Pale Ale. Ooit bedacht door de Britten als oplossing voor het bier-rot-probleem tijdens de lange bootreis naar India, tegenwoordig gewoon verkrijgbaar bij Albert Heijn en Jumbo. Tijd voor de vakjury om te testen hoe speciaal het supermarktaanbod van dit speciaalbiertje daadwerkelijk is. De grote HanzeMag IPA test.
‘Is IPA eigenlijk een beschermde naam?’ Chris Wind, hoofdredacteur van HanzeMag, kijkt ons vragend aan. Een logische vraag, aangezien we al vijf Indian Pale Ales hebben geproefd, die bijzonder verschillen qua smaak, geur en alcoholpercentage. ‘Hoeveel staan er nog op het programma’, vraagt Anna Liefers, eigenares van containerhostel Rebel Rebel. ‘Ik heb geen idee’, beantwoordt de brouwer van Donder Bier, Michiel Brouwer, beide vragen in één keer. ‘Nog vijf’, grinnikt Chris. Wij als vakjury zuchten. Maar… niemand heeft ooit gezegd dat speciaalbier testen een feestje zou zijn.
Dit is een explosie in je mond. Alleen denk ik niet dat het voor de onervaren IPA drinker is
Snake Dog
Het begon allemaal zo leuk. Droge crackertjes netjes naast mooie bierglazen, wij als jury met de rug naar de bar. Blind testen hadden we afgesproken. Alleen Chris, die de biertjes inschonk, kon zien wat we aan het drinken waren. Nu, zo op de helft, hebben we slechts één biertje gehad dat IPA-waardig smaakte. Nummertje vier, wat later Snake Dog IPA blijkt te zijn, had ons verrast. Zwaar, hoppig en met een vleugje karamel.
Het was alsof onze proefreceptoren aan een rollercoaster aan smaken werden blootgesteld. Chris: ‘Dit is een explosie in je mond. Alleen denk ik niet dat het voor de onervaren IPA drinker is.’
Met de zeer schappelijk prijs voor importbier van 2,59 euro per fles en een alcoholpercentage van 7,1 krijgt dit biertje van brouwerij Flying Dog het cijfer 7,6.
Vedett
Terwijl Anna hardop denkt over welke typen bieren ze zou willen opnemen in haar hostel (gevestigd op het terrein van de voormalige Suikerunie), draaien we ons weer met de rug naar de bar. ‘Sowieso een Imperial Stout waar je stijl van achterover slaat’, knikt ze. ‘Daarnaast een bijzonder blond biertje, of misschien zelfs wel een triple. Als derde een Pale Ale.’ Omdraaien!, klinkt het vanachter. Geen normaal pils? ‘Jij vroeg me naar drie typen bier, dan valt mijn keuze hierop. Het zou vanuit de klant geredeneerd natuurlijk wel logischer zijn om ook pils te hebben.’
We nemen een slok uit de nieuwe lading. Bovenlipjes gaan omhoog en hoofdjes knikken scheef. Waterig en bitter is de conclusie. ‘Vedett IPA is eigenlijk ook geen echte IPA’, zegt Michiel. Wij zijn het met hem eens.
Met een alcoholpercentage van 5,5 en een redelijke prijs van 1,29 euro per flesje krijgt dit biertje een 6,8.
Zó, deze is wel extreem zwaar. Hij is niet vies, maar het is het toch niet helemaal
Anchor
Droog crackertje, slokje water en de rug naar de schenker. Welke bieren maak je zoal, vragen we Michiel. De jonge bierbrouwer lacht. ‘Ik heb een Belgische blond en een patersbiertje. Daarnaast maak ik per seizoen een special. Nu voor de winter was het een Stout. Die heb ik ook mee, dus die kunnen we aan het einde wel proeven, mits we nog de puf hebben.’
Ondertussen zijn de glazen weer gevuld en kijken we in een mooi amberkleurig biertje. Dit belooft wat! We worden snel uit onze droom geholpen bij de eerste slok. Anna: ‘Zó, deze is wel extreem zwaar. Hij is niet vies, maar het is het toch niet helemaal.’ Michiel is het met haar eens. ‘Het is wel too much, deze Anchor. Echt eentje waar je heel lang mee gaat zitten.’ Waar de journalisten het een zeven waardig vinden, is ons professionele duo toch iets kritischer en geven het een zes en een half.
Biertje nummer zes blijkt Anchor IPA te zijn. Alcohol: 6,5 procent, prijs: 2,79. Eindcijfer: 6,8.
Mooie Nel
De vermoeidheid begint toe te slaan en de hoop op een echt lekkere IPA begint langzaam te verdampen. Supermarkten bieden wel goede IPA’s aan, maar zit dat ook daadwerkelijk in deze flessen? De pakjes crackers zijn ondertussen leeg gegraaid. Met lichte tegenzin beginnen we aan biertje nummer zeven.
De geur is in ieder geval goed: lekker hoppig en fruitig. De eerste slok is hemels, net als de tweede en de derde. We zijn er stil van. ‘Deze vind ik verreweg het lekkerst tot nu toe’, verbreekt Michiel de stilte. ‘Als ik aan een IPA denk, dan denk ik hier aan’, zucht Chris. ‘Ik vind het verbazingwekkend dat deze zo lekker is.’ We halen het flesje tevoorschijn: Mooie Nel van brouwerij Jopen. ‘Kijk, hij heeft zelfs een gouden medaille gewonnen’, zegt Michiel wijzend op het etiket. En terecht. We zijn zeer enthousiast. De vraag of er überhaupt een beter biertje is dan deze en of we niet gewoon nu kunnen stoppen, wuiven we natuurlijk weg. We maken deze queeste gewoon af. Een ding is zeker.
Mooie Nel krijgt een 8,4. Alcoholpercentage: 6,5, prijs: 2,29.
Die trend die tegenwoordig heerst om maar overal een ton aan hop bij te doen, vind ik wel een beetje jammer
Single Wide IPA
Het volgende biertje, de Boulevard Single Wide, is net zo verrassend als de Mooie Nel. Heel anders, dat wel. ‘Zo, hier zit veel hop in, zeg. Hij is heel lekker, maar die trend die tegenwoordig heerst om maar overal een ton aan hop bij te doen, vind ik wel een beetje jammer.’ Toch geeft Michiel dit biertje een acht. Anna, Chris en ik zijn iets enthousiaster met een acht en een half.
Totale score voor de Single Wide IPA: 8,4. Alcoholpercentage: 5,7. Prijs: 2,75.
Overige
De overige IPA’s zijn niet om over naar huis te schrijven. De allerslechtste is verbazingwekkend genoeg ook de duurste (€ 4,29): Green King East Coast (cijfer 3,5) is waterig en nauwelijks een IPA te noemen. Zelfs onze vooraf stiekem verwachte winnaar Raging Bitch (cijfer 6,2) van brouwerij Flying Dog kan het niet opnemen tegen de kwaliteit van Mooie Nel en Single Wide. Het is zelfs een van de grootste tegenvallers. Muifel USA IPA (cijfer 6,9) doet zijn reputatie volgens ons panel geen eer aan: goed, maar niet fantastisch. Wat geen verrassing was, bleek de Brand IPA (cijfer 4,5). Wel één van de goedkopere, maar tegelijkertijd plat en te moutig.
Winnaars
Over de winnaars hoeven we niet lang te twijfelen: Mooie Nel en Single Wide IPA.
Foto’s: Pepijn van den Broeke (c)
