Het was weer zo’n weekje, m’n agenda stroomde over van afspraken en verplichtingen. Eén daarvan was een ingreepje bij de dokter. Het duurde gelukkig niet lang, voordat ik het wist liep ik alweer naar de balie. Maar toen, als uit het niets, begon alles te draaien. De dokters-assistente vroeg hoe het met me ging.
‘Oow, niks aan de hand, hoor, ben alleen beetje duizelig.’
Gelukkig zag ze direct dat het foute boel was. Ze sloeg alarm, net op tijd, want ik was bijna omgevallen. De kleur van m’n gezicht scheen van spierwit, naar geel en groen te zijn gegaan.
Of een warme slok koffie óf die kleuter helpen met z’n mandarijn? Ik kies de koffie
Met een overvolle agenda moet je oppassen, je moet goed voor jezelf blijven zorgen. Probeer niet te veel te stressen voor tentamens en deadlines en vergeet vooral niet om genoeg te eten. Op stage heb ik daar weleens last van. Dat komt grotendeels doordat je als (kleuter)leerkracht bijna nooit een rustmoment hebt om goed te eten. Ik weet nog goed dat ik mijn allereerste coach waarschuwde dat haar koffie koud werd. Ze haalde haar schouders op.
‘Dat hoort er nou eenmaal bij en het went vanzelf. Ik drink al jaren koude koffie.’
Koude koffie, zal ik ooit aan kunnen wennen? Ik heb tóch de neiging om éérst een warme slok te nemen en pas daarna een leerling te helpen met het pellen van een mandarijntje of het dichtritsen van een jasje. Soms moet je gewoon prioriteiten stellen. Warme koffie ís een prioriteit. De vraag is: hoelang nog?
