De Johan Cruyff University Groningen heeft het naambordje nog niet aan de muur geschroefd of de eerste wereldkampioen krijgt de lauwerkrans al om de sterke schouders gehangen. Sanne Meijer werd op 31 oktober wereldkampioen wakeboarden in Cancún (Mexico).
Bellen met Bellingwolde. Ze zit een verslag van een marktonderzoek uit te werken, dus het kan wel even.
Moet ik je feliciteren? Vorig jaar was je wereldkampioen bij de senioren en dit jaar bij de junioren.
‘Doe maar wel. Ik was seniorenkampioen achter de kabel. Dat train ik al meer dan tien jaar. Achter de boot sta ik pas een jaar, als je dan zo’n titel pakt… Bovendien ben ik nu kampioen achter de kabel én kampioen achter de boot. Dat is nog geen vrouw ooit gelukt, en ook geen man.’
Dan ben je dus de eerste mens die… gefeliciteerd! Wat is het verschil?
‘Achter de kabel ga je dertig kilometer per uur, de boot is acht kilometer sneller. Ja, heftig. Salto’s, schroeven en schansspringen, dat is al niet makkelijk. Met die golfslag moet je goed omgaan. Je kunt hem gebruiken voor de afzet, maar het kan ook flink mis gaan.’
Met bijna veertig kilometer per uur op het water knallen, lijkt me geen pretje.
‘Of tegen de schans, kan ook. Maar water is al hard genoeg. Ze hebben me er wel een paar keer bewusteloos uitgehaald. Tuurlijk, dat hoort bij deze sport. Vandaar ook de helm en het zwemvest.’
Dat zijn flinke hersenschuddingen, hoe vaak komt dat voor?
‘Ik heb er in totaal vier gehad. Zelf merk je er niks van. Bewusteloos, hè? Maar voor m’n ouders is het schrikken. Toch valt het al met al wel mee, vijf dagen rust en je kunt weer. En het is een prachtige sport, de snelst groeiende ter wereld. Echt waar, het is jammer dat het niet Olympisch wordt. Er was sprake van dat we in 2020 zouden mogen meedoen, maar dat gaat dus toch niet door. Jammer, want dat is toch de droom, de Olympische Spelen.’
Had je een kans gemaakt, maak je nú eigenlijk een kans op het WK achter de boot?
‘Er is altijd een kans. Als je meedoet kan het, zo moet je denken. De concurrentie komt uit Amerika en Italië, dat is de top momenteel. Australië ook. Italië stopt er heel veel geld in, dat helpt natuurlijk. Ik krijg niks van NOC*NSF. Gelukkig dat ik sponsors heb, een sportkleding- en een wakeboardfirma.’
Wat moet je voor een beetje wakeboard neertellen?
‘Met schoenen en bindingen toch gauw 800 euro, en dan heb je nog een wakeboardshort nodig en een zwemvest. En het reizen. Je moet de hele wereld over. Het WK in Mexico, twee weken hotel, mét m’n ouders. Dat is zeer prijzig allemaal, maar het is een mooie wereld, het is één grote familie.’
Wanneer zien we je weer flonkeren?
‘Ik wil er in het voorjaar weer bij zijn. Ik hoop dat het lukt, want ik moet revalideren. In die halve finale vloog m’n arm uit de kom. Die is er weer ingezet en die finale… tanden op elkaar en het ging dus oké. Maar er zit wel ergens een scheur in het bot. Dat moet genezen. Kalm aan dus, ik heb in ieder geval weer even iets meer tijd voor de studie.’
